Het meisje uit de kleuterklas was vooreerst al zeer verlegen. Ik was een totaal vreemde voor haar en dat had ook zijn weerslag op het verloop van de enquête. De verschillende vragen werden maar lukraak beantwoord om er zo snel mogelijk van af te zijn.
De jongen was minder verlegen maar begreep echter het verband niet tussen de fragmenten en de vragen. Hij vroeg om de fragmenten nogmaals te mogen beluisteren. Hij had blijkbaar schrik een verkeerd antwoord te geven. Pas nadat ik hem er nog eens aan herinnerde dat er geen goede of foute antwoorden waren, kwam de rust terug en werden de vragen vlot beantwoord.
Bij het meisje uit het vijfde leerjaar was van verlegenheid geen sprake. Het was een echte praatvaar. Ze was ook zeer geïnteresseerd naar hetgeen ik studeerde en of ik mijn studies leuk vond. Wie was hier eigenlijk de enquêteur?
De enquête zelf verliep hier vlekkeloos. Het meisje gaf doordachte antwoorden op de verschillende vragen. Bij momenten kwam ze bovendien grappig uit de hoek. De man die dialect sprak vergeleek ze namelijk met haar opa. Gelach alom in de huiskamer toen het meisje dit vertelde.
Het afnemen van de enquête was voor mij dan ook een zeer leuke ervaring.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten